Ο θάνατος μιας δισκοθήκης

Με διάφορους τρόπους
μάζεψα μερικούς δίσκους που ήθελα
και κάποιους άλλους που ίσως να μην ήθελα και τόσο
το δωμάτιο απείχε αρκετά από το να θυμίζει δισκάδικο
αλλά ήταν αρκετοί δίσκοι για ένα τόσο μικρό δωμάτιο

το πικαπ δεν ήταν και το πιο δυνατό μηχάνημα
αλλά είχε συναισθηματική αξία
και έκανε τη δουλειά αρκετά καλά χωρίς πολλά μπερδέματα και τα ηχεία
μπορούσαν να κάνουν φασαρία
αλλά μπορούσαν να κάνουν και θόρυβο
και εμένα μου άρεσε να παίζω τα αγαπημένα μου δισκάκια ΔΥΝΑΤΑ

τώρα, όπως ίσως να φαντάζεστε, στο δωμάτιο υπήρχαν και άλλα πράγματα πέρα από ηχοσύστημα και βινύλια
υπήρχαν βιβλία
χαρτιά
κάτι ρούχα
μια λειψή εργαλειοθήκη
φυτά
φιλμ και φωτογραφικές
φωτογραφίες
ένα έγχορδο

στο κρεβάτι
υπήρχε χώρος για παραπάνω από ένα άτομο
και υπήρχαν μέρες που ο χώρος δεν έμενε κενός για πάρα πολύ

μία από αυτές τις μέρες
το χώρο ήρθε να καλύψει ο χοντρός κώλος μιας φοιτήτριας νοσηλευτικής
ξανθιά, κοντή, χαμογελαστή και με μάτια ελαφρώς
άδεια

το δωμάτιο της φάνηκε μελαγχολικό
και το  κρεβάτι άνετο και ζεστό
και έμεινε λίγο παραπάνω από όσο υπολόγιζα όταν την έφερνα μαζί μου

σύντομα είχαν συμπληρωθεί
εβδομάδες ήταν εύκολο να την έχεις τριγύρω ήταν σχεδόν σαν να μην
ήταν
εκεί
συμφωνούσε σε όλα
ήταν ήσυχη και ευγενική
έδειχνε ακόμα και ενδιαφέρον
να φέρει πρωινό
να ποτίσει τα φυτά
ήταν από αυτές τις περιπτώσεις που συνηθίζεις εύκολα
γιατί όλα δείχνουν απλά
γιατί δεν χρειαζόταν καν να τη συμπαθήσεις
απλά υπήρχε
ήσυχα
χωρίς διαφωνίες

μια μέρα
όπως σηκωνόμουν από το κρεβάτι
ένιωσα ένα κύμα
καχυποψίας
να με τυλίγει
ο χοντρός της κώλος δεν είχε σηκωθεί από το κρεβάτι
αλλά ήταν ξύπνια
και κοιτούσε το ταβάνι
με αυτά τα άδεια μάτια
ένιωσα μοχθηρός
ήθελα να εξακριβώσω πως αυτή η ησυχία δεν έκρυβε μπελάδες
οπότε άρχισα να τη ρωτάω πράγματα
που δε ρωτάνε ποτέ
μια κυρία
απαντούσε χωρίς δυσφορία
τίποτα δεν μπορούσε να την ενοχλήσει
ή ίσως να μην ήταν και τόσο
κυρία τελικά
αλλά
το πιο ενοχλητικό
ήταν που απαντούσε στις ερωτήσεις λες και είχε κάνει προπόνηση σε αυτό

άρχισα να ψάχνω αντιφάσεις στις απαντήσεις της
και
όπως λένε
όποιος ψάχνει, βρίσκει
της μίλησα απότομα
αλλά δεν άλλαξε τίποτα στο ύφος της
όλα
ήταν
απλά

όταν κουράστηκα να είμαι κακός και παρανοϊκός
της είπα να φτιάξει πρωινό
και έβαλα ένα δίσκο να παίξει

"Σου αρέσει αυτός ο δίσκος" παρατήρησε
"όλοι οι δίσκοι μου μου αρέσουν" απάντησα
φάγαμε πρωινό
έβαλα έναν άλλο δίσκο
έφτιαξε καφέ
έβαλα έναν άλλο
μετά την πήγα στο κρεβάτι
και περάσαμε καλά
αποκοιμήθηκα
με το χέρι της να χαϊδεύει τα αρχίδια μου
και τα άδεια μάτια της
να έχουν μια δόση
ικανοποίησης
όταν ξύπνησα
το δωμάτιο ήταν σχεδόν
άδειο το παράθυρο
ανοιχτό και το κρύο είχε απλώσει μια σιωπή πάνω από κάποια ρούχα και χαρτιά που είχαν απομείνει
η ξανθιά χοντροκώλα υποψήφια νοσοκόμα ήταν άφαντη
κλείνοντας το παράθυρο
είδα τα βιβλία μου στο δρόμο χυμένα
σαν εντόσθια κάποιου ζώου
το έγχορδο ήταν στη γωνία του δρόμου
στη θήκη του
δίπλα στον κάδο σκουπιδιών

οι φωτογραφίες μου και οι φωτογραφικές στο νεροχύτη που ήταν γεμάτος νερό
είχε πλύνει τα πιάτα και τα ποτήρια μετά το πρωινό και τα είχε τακτοποιήσει στα ντουλάπια πριν βουλιάξει στο νερό αυτή τη μορφή τέχνης

βρήκα μερικά δισκάκια στις σκάλες
σπασμένα
όπως κατέβαινα να μαζέψω ό,τι μπορούσα από το φονικό στο δρόμο
το περίεργο είναι
δεν ένιωθα κάτι τρομερό
ένιωθα κυρίως
άδειος

στο δρόμο και στον κάδο απορριμάτων
βρήκα όλα τα βιβλία
σε όχι και τόσο τραγική
κατάσταση και το έγχορδο
και κάποια από τα χαρτιά που σημείωνα
οι φωτογραφίες είχαν χαθεί
αλλά τα φιλμάκια όχι
και έτσι το κακό δεν ήταν και τόσο μεγάλο
οι φωτογραφικές, αναλογικές όλες, δε θα υπέφεραν και τόσο και με
λίγη φροντίδα
θα μπορούσαν να επανέλθουν
πέρα από τα σπασμένα και τσαλαπατημένα 45άρια στις σκάλες όμως
δεν βρήκα ίχνος από τους υπόλοιπους δίσκους
και
πιστέψτε με
έψαξα

πέρα από το μικρό της όνομα
δεν ήξερα πολλά για εκείνη
και συνειδητοποίησα πως
παρόλο που μου είχε μιλήσει πολύ
δεν είχε πει σχεδόν τίποτα τα λόγια της ήταν
τόσο άδεια όσο τα μάτια της

λίγες μέρες αργότερα
βρήκα έξω από την πόρτα μου μία κούτα
την άνοιξα
και είδα κάτι πραγματικά άσχημο
όλους μου τους δίσκους σπασμένους σε κομμάτια και τα εξώφυλλα σκισμένα και
λίγο
σαν μασημένα
ένα αληθινό
μακελειό
πως μπορούσε κάποιος να είναι τόσο άκαρδος ικανός για τέτοια καταστροφή αθώων αντικειμένων

Αγαπητή νοσοκόμα με τα άδεια μάτια,
νομίζω πως μπορώ να καταλάβω το κενό στα μάτια σου λίγο καλύτερα τώρα.
Ευχαριστώ για τα πρωινά, τις όμορφες στιγμές στο κρεβάτι, τα πλυμένα πιάτα, τα ποτισμένα φυτά (που δε ρήμαξες), τις ώρες ησυχίας πριν την τελική καταιγίδα
μια καταιγίδα που ποτέ δεν κατάλαβα από που
ήρθε
αλλά είμαι σίγουρος
ότι σχετίζεται με τη δική μου επίθεση στην ησυχία σου
Δε σε κατηγορώ για όσα χάθηκαν, άλλωστε τίποτα δεν κρατάει
για πάντα
ελπίζω να μη μου κρατάς κακία
και αν ποτέ έρθω αναίσθητος στα χέρια σου όταν θα κάνεις τη βάρδια σου στο νοσοκομείο
να μην ολοκληρώσεις
αυτό που άρχισες πριν φύγεις

Δεν υπάρχουν σχόλια: